AIVD moet plaats in maatschappij opnieuw veroveren

Gemangeld tussen media, parlement en een zwakke minister is de AIVD als ooit trotse hoeder van de democratie verworden tot een tandeloos instituut met steeds minder statuur en invloed

"Wil AIVD overleven, dan moet afscheid genomen worden van huidige 'dienaren' in de top"

Slechte naam

De AIVD heeft een slechte naam bij het merendeel van de Nederlandse bevolking. Om deze reden verschijnen met enige regelmaat in de media oproepen van inlichtingenexperts om te komen tot een breed maatschappelijk en politiek debat over de taken en werkwijzen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (I&V) in Nederland, de AIVD en de MIVD. Maar tegelijkertijd wordt de parlementariërs in de Tweede Kamer verweten daartoe niet in staat te zijn en bovenal partijpolitiek te bedrijven.

Tweede Kamerleden missen deskundigheid 

Bob de Graaff, hoogleraar Intelligence & Security Studies, beweert dat Tweede Kamerleden de deskundigheid missen die nodig is om het debat naar een hoger plan te tillen. Constant Hijzen, promovendus aan de Universiteit Leiden, voegt daaraan toe: "Voordat de Kamer accepteert dat het kabinet de portemonnee trekt (...) zou ook in tijden van toegenomen dreiging veel preciezer moeten worden gediscussieerd over wat de AIVD en MIVD zouden moeten en mogen, hoeveel geld daarvoor nodig is en wat de opbrengst van hun inspanningen moet zijn".

AIVD moet zelf vechten

Maar wanneer de Tweede Kamer wordt verweten geen politieke afweging te kunnen maken over het bestaansrecht van de I&V-diensten, is de vraag gerechtvaardigd wie dat dan wel moet doen. Dan moet de AIVD zelf gaan vechten voor zijn eigen maatschappelijke bestaansrecht, het liefst ondersteund door 'binnenlands bestuur'. Je kunt beter nog kiezen voor een overkoepelend en sturinggevend apparaat waarin onafhankelijke bestuurlijk verantwoordelijken en intelligence professionals zitting hebben.

Groot onderhoud noodzakelijk

De Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdienst AIVD heeft dringend groot onderhoud nodig. Na bijna zeventig jaar trouwe dienst laat de oude baas een beetje met zich sollen. Voortdurend gemangeld tussen media, parlement en een zwakke minister is de ooit zo trotse hoeder van de democratie verworden tot een tandeloos instituut met steeds minder statuur en invloed.

Als niemand meer met je wilt of kan meedenken en slechts alleen over je lacht, dan doe je iets niet goed. Van afstand lijkt het er op dat de AIVD zich laat ondersneeuwen. Een 70 jaar oude en in zichzelf murmelende grijsaard, die in tegenstelling tot zijn concurrenten, oude paden blijft belopen en de veranderende maatschappij niet meer kan bijhouden?

Instortingsgevaar

Een waslijstje maakt duidelijk dat de AIVD in zwaar weer verkeert en een politieke speelbal dreigt te worden.

Taken van de AIVD zijn overgenomen en ingevuld door de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV). Op de website staat keihard te lezen dat de NCTV binnen de Rijksoverheid als enige verantwoordelijk is voor terrorismebestrijding, cyber security, nationale veiligheid en crisisbeheersing. Een dergelijke formulering hoort thuis op de website van een standvastige AIVD.

De Tweede Kamer kan of wil geen ondersteuning bieden. Media (zelfs filmmakers) kunnen vaak ongefundeerde en provocerende kritiek spuien, waartegen de AIVD zelf zich niet kan en mag verweren vanwege het mediabeleid bij het 'moederdepartement' Binnenlandse zaken (BZK).

En tot slot zal de AIVD op onderdelen moeten samensmelten met het militaire, oudere halfbroertje, de MIVD. Er dreigt instortingsgevaar.

Opstandig leiderschap noodzakelijk

De AIVD moet na bijna zeventig jaar aan mooie geschiedenis zich heel snel minder dienstbaar, dociel en onderdanig gaan opstellen. Misschien dat de houding om 'zich zonder commentaar altijd te schikken naar het gezag' passend is voor andere beroepsgroepen zoals politieambtenaren en militairen. Dat past een dienst als de AIVD niet! Het is tijd dat de AIVD opstandiger leiderschap toont tegenover de minister, Kabinet, Kamerleden en media.

De AIVD zal zijn toonaangevende plaats in de maatschappij moeten terug veroveren. Wanneer de AIVD wil of moet blijven bestaan, zal afscheid genomen moeten worden van de zittende dienaren in de top van de dienst. In de huidige alarmfase is schreeuwend behoefte aan topambtenaren, aan krachtdadige topbestuurders uit de buitencategorie van bijvoorbeeld Arthur Docters van Leeuwen, die een bestuurlijke reorganisatie aandurven.

Wanneer dat succesvol verloopt, zijn debatten over politieke aansturing overbodig.

Intelligence is niet de taak van Kamerleden

Kamerleden niet de aangewezen personen om sturing en visie te ontwikkelen op het gebied van inlichtingenwerk

Kamerleden mogen inlichtingendiensten niet aansturen

Bestuurskundige Krijn Lock doet een oproep aan Kamerleden om te komen tot een structurele discussie over wat Nederland moet verwachten van onze inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Lock wil daartoe 'een permanente Kamercommissie Inlichtingen met senior gescreende Kamerleden' in het leven roepen. Dat zou wezenlijk fout zijn, want Kamerleden hebben geen verstand van inlichtingenwerk en het is hun taak niet. Dat moet zo blijven, ze zijn niet voor niets politici.

Soms pogen politici daadwerkelijk zicht en controle te krijgen op activiteiten van inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Maar al snel zien zij door de bomen het bos niet meer of eisen (partij)problemen en bezuinigingen hun aandacht op. Daarom zijn Kamerleden niet de aangewezen personen om sturing en visie te ontwikkelen. Lock moet dit als voormalig politicus weten.

Botsen met partijbelangen
Kamerleden moeten wel parlementaire controle uitoefenen. Ze moeten rapporten en toekomstverwachtingen van inlichtingen- en veiligheidsdiensten interpreteren en daarop hun overwegingen baseren. Maar die overwegingen kunnen botsen met partijbelangen. Juist daarom moet er geen 'Kamercommissie Inlichtingen' komen. Kamerleden moeten zich niet inhoudelijk verdiepen in het operationele inlichtingenwerk, moeten niet de keuzes maken waar, wanneer en hoelang een inlichtingendienst actief is.

Lock heeft een punt dat er fundamentele discussies moeten plaatsvinden over de noodzakelijke vernieuwing van de Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (Wiv) uit 2002. Maar wie moet die discussies beginnen? Politiek verantwoordelijken of professionele inlichtingenmensen? En wat moeten kern en doel zijn van die discussies?

Natuurlijk moet er gesproken worden over het al dan niet uitbreiden van inlichtingencapaciteit in het buitenland. Inlichtingen uit het buitenland zijn cruciaal voor binnenlandse politieke ontwikkelingen. Maar de Kamer mag niet beslissen in welke landen de MIVD of AIVD wel of niet actief moet zijn. Civiel - Rusland? Militair - Irak? Dat moeten professionele keuzes blijven.

De werkzaamheden van de fractievoorzitters in de 'commissie Stiekem' kunnen worden afgeslankt

Commissie stiekem afgeslankt
Die keuzes moeten worden gemaakt in een Joint Intelligence Committee. Een overkoepelend en sturinggevend apparaat naar Brits model, zonder politieke partijbelangen, ondergebracht bij de minister-president, bij Algemene Zaken. In deze Joint Committee komen bestuurlijk verantwoordelijken en intelligence professionals samen. Breng daar niet alleen de AIVD, de MIVD en de NSO in onder. Gelijksoortige diensten zoals het NCTV, het NCSC en andere horen daar ook in thuis, evenals vertegenwoordigers van de ministeries van Buitenlandse en Economische Zaken.

Daardoor kunnen de werkzaamheden van de fractievoorzitters in de 'commissie Stiekem' worden afgeslankt. Kortom, de parlementaire controle blijft, maar de sturing op strategisch niveau, gecombineerd met afwegingen van internationaal politiek belang, horen niet te liggen bij Kamerleden, maar bij een Joint Committee.

'de Volkskrant' OPINIE - Kees Jan Dellebeke − 28/08/14

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3728128/2014/08/28/Intelligence-is-niet-de-taak-van-Kamerleden.dhtml

Indisch Monument niet voor Indonesiërs

Veel Nederlanders overleefden de bevrijding van de Japanners niet en werden tijdens de 'bersiap' vermoord door jonge Indonesische republikeinen. Ook deze groep Nederlanders moet worden herdacht.

Elk jaar op 15 augustus herdenkt Nederland de capitulatie van Japan en het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945. Bij deze dodenherdenking worden alle slachtoffers herdacht van de Japanse onderdrukking in Zuid Oost Azië gedurende de Tweede Wereldoorlog. Lange tijd waren de "buitenkampers" een vergeten groep Nederlanders.

Dodenherdenking niet voor Indonesiërs

Het gaat op 15 augustus bij het Indisch Monument in Den Haag om het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over Nederlanders die zijn omgekomen door oorlogsgeweld. Het gaat ook over Nederlandse "buitenkampers" die vlak na de onafhankelijkheid van Indonesië door jonge Indonesische republikeinen alsnog over de kling werden gejaagd. Het gaat op 15 augustus niet over de politionele acties, noch over het leed van de Indonesische bevolking. Vanzelfsprekend zijn Indonesiërs hier niet welkom. Dat gaat nooit meer samen.

Dodenherdenking gaat niet over politionele acties

Elk jaar vlak voor of op 15 augustus publiceren media artikelen, waarvan de inhoud niets met deze herdenking van doen hebben. Niet toevallig rond deze datum duiken met enige regelmaat steeds nieuwe verhalen op over door Nederland gepleegde oorlogsmisdaden in Nederlands-Indië of beter gezegd in de Republik Indonesia.

Zo circuleerde er vlak voor de herdenking van 2012 weer eens “nieuws” rondom ijzervreter kapitein Raymond Westerling. In een interview had hij toegegeven wat iedereen al wist, namelijk dat er tijdens de politionele acties naast gevechten met de tegenpartij ook mensen op de vlucht waren neergeschoten of standrechtelijk werden geëxecuteerd.  

Maar wat hebben de politionele acties in directe zin te maken met de Dodenherdenking van Nederlanders aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in Zuid Oost Azië?

Herschrijven Indisch verleden?

Dit jaar, op 4 augustus 2014, houdt historicus en journalist Tineke Bennema in de NRC een pleidooi een onderwijscommissie te vormen die 'ons' Indisch en koloniale verleden moet herformuleren. Zij heeft zich als 'kind van een kampkind' voor het karretje laten spannen door Jeffry Pondaag, de voorzitter van het Comité Nederlandse Ereschulden. Bennema en Pondaag roepen in dit stuk op tot het herschrijven van het Indische en koloniale verleden, waarbij de nadruk moet liggen op onze (Nederlandse) wandaden en op het leed van de Indonesische bevolking.

De datum van publicatie zo vlak voor de beladen Dodenherdenking op 15 augustus is niet kies. In tegendeel. Er wordt ernstig tekort gedaan aan de werkelijke betekenis daarvan; er wordt zelfs aan voorbijgegaan.

"Buitenkampers"

Hetty Naaijkens vraagt in haar documentaire "Buitenkampers" wel terecht aandacht voor de bersiap periode direct ná het uitroepen van de onafhankelijkheid. De NTR zond op 12 augustus 2014 deze documentaire uit, waarin veel interesse voor de dagen na de zeer gewelddadige revolutie van 17 augustus 1945. Veel Nederlanders overleefden de bevrijding van de Japanners niet en werden vermoord door jonge Indonesische republikeinen. Ook op 15 augustus moet deze, vaak vergeten groep Nederlanders, worden herdacht.

Collectief rouwen

Het gaat bij de Dodenherdenking van 15 augustus 2014 bij het Indisch Monument in Den Haag over al bijna 70 jaar lang collectief rouwen. Hier worden de Nederlandse slachtoffers herdacht van de Japanse onderdrukking in het voormalig Nederlands-Indië en die van de ´bersiap´; de bijna vergeten groep "buitenkampers". Collectief rouwen over gestorven geliefden. Nederlanders weten elkaar te vinden, zo bleek helaas weer eens in de zomer van 2014, na het neerstorten van een vliegtuig, ironisch genoeg op weg naar Zuid-Oost-Azië.

AIVD verliest zicht op jihadisten; wel salarisverhoging management

AIVD kampt met een enorm capaciteitsprobleem en verliest zicht op escalerend jihadisme.

Dat vertelt Hans Steketee in een artikel in NRC van vrijdag 20 juni 2014.

De kern van het verhaal is dat de inlichtingendienst AIVD jihadisten in Nederland niet meer goed kan volgen door bezuinigingen en vanwege „nieuwe dynamiek” in de jihadbeweging. 

 Jihadbeweging nu ongrijpbaarder en gevaarlijker dan ooit?

De NRC heeft voorinzage gekregen in een AIVD-nota die pas volgende week verschijnt en waarin te lezen zal zijn dat de jihadbeweging nu ongrijpbaarder en gevaarlijker is dan ooit tevoren. Meer details daarover staan in dit artikel niet vermeld.

Veiligheidsexperts

Wel geven verschillende experts desgevraagd vooraf al hun mening.

Veiligheidsdeskundige Rob de Wijk, directeur van het Centrum voor Strategische Studies in Den Haag denkt dat het onmogelijk is alle jihadisten te kunnen volgen en daarom moet de AIVD-capaciteit juist worden uitgebreid.

Kamerlid Ronald van Raak, woordvoerder veiligheid voor de SP, zegt het onverantwoord te vinden dat de AIVD substantieel moet bezuinigen en zijn collega VVD-veiligheidswoordvoerder, Klaas Dijkhoff, vindt het niet voor de hand liggen om bij toenemende dreiging te schrappen in operationele capaciteit.

Veel experts noemen de bezuinigingen bij de AIVD ‘desastreus’. Aanvankelijk beliepen ze een derde van het budget en zijn nu beperkt tot een vijfde; dat is jaarlijks 34 miljoen.

Een woordvoerder van minister Plasterk wilde niet ingaan op capaciteitsproblemen, terwijl de AIVD zelf uiteraard voorziet nog meer 'essentiële taken' te moeten laten vallen dan al het geval is. Er zouden vanwege de bezuinigingen zelfs complete ‘jihad-teams’ moeten worden opgeheven.

Extra geld zal terreurdreiging niet verminderen. 

Met de gewenste 50 miljoen extra van CDA-leider Sybrand Buma zijn de AIVD en de MIVD niet plotsklaps geholpen. Buma denkt toch niet dat extra geld ineens zaligmakend is? Dat weet minister Plasterk ook. Hij bezocht recent de AIVD in Zoetermeer en kwam niet tot de conclusie dat met extra geld de terreurdreiging van jihadstrijders uit Syrië en/of Irak plotsklaps kan worden bestreden.

Geld is één ding, maar de mogelijkheid om capabele werknemers in te zetten is belangrijker; die moeten het werk doen. Dat is wel HET probleem bij de AIVD. Vanwege die eerdere bezuinigingen hebben veel goede werknemers al eieren voor hun geld gekozen en hebben een betrekking elders gezocht en gevonden. De beste werknemers - in welke organisatie dan ook - zijn altijd als eersten vertrokken. Zo ook bij de AIVD.

Het personeel dat overblijft, zou bijscholing moeten krijgen om de opengevallen plaatsen in te kunnen nemen. Daar is geen geld voor en het ontbreekt het management zelfs aan de wil om huidig personeel in dienst te houden; het wil liever nieuw personeel. 

Salarisverhoging management AIVD

Maar zoals altijd speelt er meer, veel meer. Veel huidige personeelsleden van de AIVD vinden het schrijnend dat ondanks de klaagzang over bezuinigingen, (delen van) het management van de AIVD een salarisverhoging heeft weten te bedingen. En dat terwijl tegelijkertijd circa 100 man personeel op straat dreigt te worden gezet en door geldgebrek jihadstrijders niet meer kunnen worden gevolgd. Het is onwaarschijnlijk dat dit mismanagement aan de orde komt in het debat van de Tweede Kamer met de minister, op 26 juni, over taken en middelen van de dienst.  

Tot die tijd wordt door de AIVD de hulp van de media ingeroepen om dit debat op scherp te zetten. Het valt nog te bezien of de 'voor terreur vrezende' oppositiepartijen in de Tweede Kamer daadwerkelijk de bezuinigingen van de AIVD en MIVD willen terugdraaien of dat zij slechts om politieke redenen minister Plasterk dwars willen zitten.

De Tweede Kamer besloot de bezuinigingen van de AIVD en MIVD terug te draaien, maar pas nà een openhartig gesprek van Kees Jan Dellebeke met de NRC op 28 maart 2015 en nà een vernietigend rapport van de Algemene Rekenkamer met dezelfde strekking, medio 2015.

'Journalist' Brenno de Winter misleidt Tweede Kamerleden

Brenno de Winter beweert dat de overheid wil voorkomen dat hij zijn vak uitoefent

 Media moeten minder platform geven aan misleidende columntikkers  die het mooie vak van journalist op een legendarische manier bezoedelen  

Een valse kop als "Overheid wilde journalistiek tijdens NSS voorkomen", een inhoud die zeer gekleurd, subjectief en dus journalistiek onwaardig is, en een zielig verhaal van een zich van geen kwaad bewuste egotripper.

Valse papieren

In "The Post Online" beweert Brenno de Winter dat de overheid wil voorkomen dat hij zijn vak zou uitoefenen. Zo dom is de overheid niet. Dit lijkt wel grootheidswaanzin. De gegevens die rond Z.K.H. De Winter zijn verzameld, duiden er inderdaad op dat de Nationale Politie slechts "normaal rond de tafel wil zitten met volwassen mensen" en niet met een zich als een puber gedragende Calimero, die zich steeds opnieuw met valse papieren toegang wil verschaffen tot gebouwen en terreinen waar hij niet hoort.

En ja, het meest stuitend is dat De Winter de passage opvoert waarin staat: “Deze aandachtsvestiging is in de landelijke dia-bak geplaatst. Dit met het oog op de NSS en de mogelijkheden die de betrokkene zou kunnen aangrijpen om zijn vak uit te oefenen.”

Met deze passage manipuleert De Winter zelfs Tweede Kamerleden met het doel zijn gedachtegang kritiekloos te volgen en zelfs te willen doen geloven dat hij als een onschuldige kleuter slachtoffer is van 'de Firma Opstelten' noemt.

Het is vooral schrikbarend te constateren dat de D'66 enSP Kamerleden Gerard Schouw en Ronald van Raak niet langer zelfstandig nadenken en automatisch oordelen dat hier sprake is van een ‘inbreuk op de persvrijheid’. Dat is het aller-trieste resultaat van deze gotspe.

Beetje grootheidswaanzin

Foute boel. De Winter verzwijgt de aanleiding voor de Nederlandse overheid om deze (toegegeven) wat knullig opgeschreven passage te noteren. Wat duidelijk is, zelfs voor De Winter zelf, is dat "de mogelijkheden die de betrokkenen zou kunnen aangrijpen" niet slaan op de angst dat er artikelen of columns zouden worden getikt.

Dat er beveiliging zou zijn rondom de NSS, was/is voor iedereen begrijpelijk. Dat er aanwijzingen voor de beveiliging moesten worden opgesteld, is voor iedereen duidelijk. Dat voorkomen moest worden dat personen zich onrechtmatig toegang zouden proberen te verschaffen is ook voor iedereen duidelijk.

Dat de naam "Brenno de Winter" circuleerde is ook voor De Winter zelf duidelijk, maar hij verrekt te vertellen waarom de beveiligers van politie en KMar hun plicht deden.

De Winter is gevallen in de kuil die hij voor zichzelf heeft gegraven en staat nu als een verongelijkte kleuter om zijn 'moeder' Laurens Verhagen te roepen.

Verder is het knullig dat De Winter niet begrijpt dat het stuk waarin hij kan lezen "dat hij in Den Haag achter een laptop op een bankje zit" een rookgordijn is. Een beetje grootheidswaanzin?

Brenno tegen zichzelf beschermen

Gelukkig heb ook ik het recht mijn mening te uiten zonder de inmenging van enig openbaar gezag. Voor De Winter geldt echter dat zijn mening ernstig gekleurd, eenzijdig en zelfs misleidend is. Signaleringen over de aanwezigheid van De Winter komen van zeer oplettende ambtenaren, die er eigenlijk slechts op uit zijn om De Winter tegen zichzelf te beschermen, totdat hij zelf begrijpt dat hij geen gebruik kan blijven maken van niet correcte identiteitspapieren om onder valse voorwendselen voor hem verboden plaatsen, verboden terreinen en gebouwen te bezoeken.

Hij probeert op slinkse wijze politiebureaus, het kantoor van de AIVD in Zoetermeer en andere beveiligde objecten binnen te komen. Dat staat in de rapporten. Dat is er aan de hand!

Columntikker bezoedelt het mooie vak van journalist

De Winter overtreedt stelselmatig de wet en is dus een recidivist. Maar dat verzwijgt De Winter in zijn eigen column, bespreekt het niet, is in ieder geval niet zelfkritisch en denkt bovendien dat zijn lezers te dom zijn om zelf nuances in zijn verhalen te kunnen aanbrengen.

Het is volstrekt logisch dat vanuit veiligheidsoverwegingen aandacht wordt besteed aan personen als De Winter die met gebruikmaking van valse identiteiten verboden plaatsen willen bezoeken.

Het zou De Winter sieren dat toe te geven in plaats van dat hij met grote regelmaat probeert de Nederlandse overheid, zijn lezers en Tweede Kamerleden te misleiden.En het zou DE journalistiek sieren minder platform te geven aan opportunistische columntikkers, die het mooie vak van journalist op een legendarische manier bezoedelen.

Kabinet moet uitspraken generaal Van Uhm openlijk steunen

De Nederlandse overheid moet meer doen dan alleen het uitspreken van een dreiging, meer doen dan alle Syriëgangers over een kam te scheren en de Nederlandse bevolking op het verkeerde been te zetten. De Nederlandse regering moet met meer genuanceerde berichtgeving het (ongewild) beïnvloeden van het stemgedrag van Nederlanders voorkomen.

Kuddedieren

Generaal b.d. Peter van Uhm heeft in principe respect voor mensen die opkomen, ja zelfs sneuvelen voor hun idealen, en zeker voor jongeren die denken dat ze de wereld beter kunnen maken. Van Uhm heeft begrip voor de Syriëstrijders, maar hij is het nadrukkelijk niet eens met hun methoden en met hun ideeën over de wereld. Dat zei hij in de radiodocumentaire 'Verloren zonen - een eeuw ten oorlog'.

Domme kuddedieren met weinig hersens vinden dat de uitspraken van Generaal Van Uhm over Syriëgangers niet kunnen. Zij lezen alleen krantenkoppen, begrijpen de inhoud niet en vergelijken Syriëgangers met groeperingen die in Europa en Amerika terreuraanslagen plegen.

Nog nooit een Syriëganger gezien of gesproken

Van Uhm stelt terecht de vraag of onze maatschappij wel zijn best heeft gedaan om de Syriëgangers in de goede richting te houden? Het is heel belangrijk om je best te doen om deze jongeren te begrijpen, anders kun je hen ook niet verder helpen. Je moet hen verder helpen want je wilt niet kiezen voor het gewelddadig uit de hand laten lopen van frustraties of PTSS-stoornissen.

Daarom moet je samenwerken met de moslimwereld in Nederland, waar deze jongeren vandaan komen. In de eerste plaats in hun buurt, met hun vrienden en zeker niet in de laatste plaats met hun ouders. Volgens Britse media kunnen vooral vrouwen een super belangrijke rol spelen.

Zonder kennis van zaken en zonder begrip voor de geschiedenis wordt er over Syriëgangers te eenzijdig geoordeeld. Vooral mensen die nog nooit een Syriëganger hebben gezien, laat staan gesproken, veroordelen deze moslims vanachter hun biermuren op hun witte campings. Lekker dom.

Arrestaties werken contraproductief

De AIVD en de NCTV vinden dat er een substantiële dreiging uitgaat van 'ideologisch en militair geschoolde strijders' (zijn ze dat echt?) bij terugkeer in Nederland. Het op onduidelijke gronden arresteren van een 20-jarige jongeman in Amsterdam helpt niet om dreiging te verminderen. In tegendeel. De 'terreurgeschiedenis' in Nederland heeft ons in de jaren '70 van de vorige eeuw laten zien dat isolatie van werkloze jongeren, het vormen van aparte woonwijken en het niet bespreekbaar maken van hun idealen, juist leidt tot meer dodelijk geweld.

Belastinggeld voor opvang jihadstrijders

In het programma 'Nieuwsuur' van zondag 27 april deed een zenuwachtige Dick Schoof, directeur van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV), een verkapte politieke uitspraak. Hij zei, dat hoewel de terugkeer van Syriëgangers een Europees probleem is, "wij in Nederland" bezig zijn met het terugdringen van dreigingen door maatwerk te leveren op individuen en groepen moslimjongeren. Deze jongeren hebben daarbij hulp nodig, zei Schoof, en voegde er snel en mijns inziens laf aan toe; "niet omdat we ze willen helpen, maar om het risico te verminderen".

De uitspraak dat er beleid is ontwikkeld om moslimjongeren, uit Syrië teruggekeerde jihadstrijders te helpen bij de terugkeer in de maatschappij, zou wel eens bij een groot deel van de Nederlandse bevolking verkeerd kunnen vallen. Dick Schoof las al de krantenkop: "Belastinggeld aangewend voor opvang islamitische jihadstrijders".

Landelijke aanpak jihadstrijders

Schoof bedoelde dat sommige gemeenten in Nederland geattendeerd worden op teruggekeerde Syriëstrijders en dat die gemeenten moeten meewerken aan de opname van die moslimjongeren in hun eigen gemeenschap, opdat de potentiële terreurdreiging zal afnemen.

Durf dat dan als woordvoerder van de Nederlandse regering ook openlijk te zeggen tegenover het publiek van Nederland. Er staat immers al geschreven dat diverse gemeenten in Nederland, op verzoek van minister Opstelten meedoen met de landelijke aanpak van Nederlandse jihadstrijders.

Durf als (woordvoerder van de) Nederlandse regering nu ook openlijk steun te betuigen aan de uitspraken van Peter van Uhm.

Kuddedieren lezen alleen krantenkoppen

De conclusie is dat de Nederlandse overheid zijn best doet om de dreiging die uitgaat van idealistische moslims na hun terugkeer in Nederland in te dammen.

Dat doet de Coördinator Terrorismebestrijding samen met Nederlandse gemeenten.

De uitspraak van Generaal van Uhm, "Je moet deze jonge mensen proberen te begrijpen, anders kun je ze ook niet verder helpen", is dus in lijn met dit regeringsstandpunt. Minister Opstelten moet deze uitspraak openlijk steunen.

Er wordt veel 'te makkelijk' over moslim idealisten geoordeeld. In ieder geval door een groot aantal Nederlanders, dat bevooroordeeld, onnadenkend achter de mening van anderen aanloopt en hardop blaat dat er meer zelfmoordaanslagen mogen plaatsvinden. Hoe dom kan je zijn?

Kuddedieren met weinig hersens lezen alleen krantenkoppen, begrijpen de inhoud niet en vergelijken Syriëgangers met groeperingen die in Europa en Amerika terreuraanslagen plegen.

Commissie van Toezicht I & V-diensten (CTIVD) moet worden opgeknipt.

De Commissie van Toezicht Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD) moet worden opgeknipt. De toezichthouders uit die commissie vormen straks de nieuwe staf van de Tweede Kamercommissie "Stiekem" en het andere deel gaat mede adviseren over de operationele aansturing van de twee Nederlandse inlichtingendiensten.

De Kamer moet juist nu in één keer het parlementaire toezicht van de eigen commissie "Stiekem" versterken en de inlichtingendiensten in een adviesraad onderbrengen bij de minister-president.

Discussie over afluisteren is sexy bijzaak

Vooruitlopend op een reactie van de regering op het advies van de evaluatiecommissie Dessens, bestoken de media ons vooral met beschouwingen over het aftappen van kabelgebonden en niet-kabelgebonden communicatie door de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten MIVD en AIVD. Jammer genoeg is echter pijnlijk duidelijk geworden dat er alleen maar wordt gekletst over het kennelijk sexy onderwerp afluisteren. Dat verkoopt wel goed, maar het is een bijzaak die afleidt van de hoofdzaak.

Grootscheepse reorganisatie

Een dergelijke discussie over het afluisteren door inlichtingendiensten is echt maar bijzaak. Dit neemt niet weg dat het afluisteren goed geregeld moet zijn of worden, maar de hoofdzaak is de noodzakelijke grootscheepse reorganisatie van de inlichtingendiensten. Door gebrek aan kennis en visie bij veel Kamerleden en bij de media wordt de hoofdzaak zwaar onderbelicht. Je kunt niet zomaar een paar spelregels wijzigen zonder het speelveld aan te passen. Dat getuigt van kortzichtigheid. 

CTIVD moet worden opgesplitst

De commissie Dessens wil dat er zowel beter wordt gestuurd op de inhoudelijke operationele processen, als dat er een politiek onafhankelijke controle plaatsvindt. Het is helaas een ongelukkige keuze van Dessens om zowel de aansturing als de controle onder te brengen bij de Commissie van Toezicht betreffende de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD). Sturing en controle kunnen niet samen in één commissie. Daarom moet de CTIVD worden opgesplitst in een deel toezichthouders en in een deel ter versterking van de sturing op de operationele processen. 

Uitbreiding sectie "Stiekem"

Die toezichthouders vormen straks de nieuwe staf ter versterking van de geheime Tweede Kamercommissie voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten, de CIVD of "commissie Stiekem". Vanzelfsprekend zal hierdoor de kennis, het politiek gewenste noodzakelijke toezicht, als ook de effectiviteit van de CIVD worden versterkt. Ook zal de informatie aangeleverd door inlichtingendiensten beter kunnen worden beoordeeld. 

Operationeel sturende I&V-adviesraad

Het andere deel van de CTIVD gaat zich enkel bezighouden met de aansturing van de operationele processen. Dat kan in een nieuwe I&V-adviesraad, waarvan ook medewerkers van beide inlichtingendiensten deel uitmaken. Door de operationele begeleiding een prominentere plaats te geven in deze I&V-adviesraad, wordt de samenwerking tussen de AIVD en de MIVD versterkt. Een leidend driemanschap van de SG's van Defensie, Binnenlandse zaken en Koninkrijksrelaties en Algemene Zaken, zal gezamenlijk de ambtelijke verantwoordelijkheid dragen voor de coördinerende aansturing van de diensten en de samenwerking moeten begeleiden of indien nodig afdwingen.

De driekoppige adviesraad kan naar behoefte tijdelijk - of zelfs permanent - worden uitgebreid met vertegenwoordigers van andere ministeries als Veiligheid & Justitie (politie, OM, NCTV, NCSC) en Buitenlandse Zaken en indien gewenst met afgevaardigden uit het Nederlandse bedrijfsleven.

Het benoemen van de SG van AZ tot voorzitter houdt in dat de ministeriële verantwoordelijkheid voor de inlichtingen- en veiligheidsdiensten komt te liggen bij de minister-president. 

Conclusie

Toezicht op en operationele aansturing van de inlichtingendiensten worden gesplitst. Voortdurende botsingen tussen AIVD en MIVD enerzijds en tussen de ministers van Defensie en BZK anderzijds, zullen worden weggenomen omdat het ministerie van Algemene Zaken eindverantwoordelijk is.

De Kamer moet juist nu in één keer de hele machinerie in Nederland aanpakken. Zowel door het parlementaire toezicht van de eigen commissie "Stiekem" te versterken, als door een I&V-adviesraad en dus de beide inlichtingendiensten onder te brengen bij de Minister-president. Dat is de hoofdzaak.

NCTV overdrijft terreurdreiging of verzwijgt iets

De overheid doet over terreurdreiging geheimzinnig en onthoudt de burger essentiële informatie

De twintig jihadstrijders rechtvaardigen de hoge terreurdreiging niet meer. Dan lijkt het aannemelijk dat justitie overdrijft, of beschikt over gegevens die de Nederlandse overheid veel angst inboezemen, maar niet deelt met de burgers.  

"Burgers moeten zo goed mogelijk worden geïnformeerd over de gevaren die zij kunnen lopen"

De Nationale Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) van het ministerie van Veiligheid en Justitie denkt dat de kans op een terroristische aanslag in Nederland reëel is. De dreiging is nu op het een na hoogste niveau en dus substantieel. De argumentatie daarvoor is diffuus en gedeeltelijk zelfs onwaar. De Nederlandse burger merkt helemaal niets van een kritieke situatie.

Dreiging door jihadstrijders uit Syrië

De NCTV suggereert dat er in Nederland een grote terreurdreiging uitgaat van jihadstrijders die uit Syrië zijn teruggekeerd in Nederland. Het gaat dan om ruim twintig (!) avonturiers met en zonder gevechtservaring. Waartegen die dreiging is gericht, zegt de NCTV niet. Dat kan strategie zijn. Maar de NCTV geeft in het bericht ook geen aanwijzingen wanneer de dreiging zich zou kunnen gaan manifesteren en blijkt niet in staat de Nederlandse burger duidelijk maken waarom er sprake is van een substantiële dreiging.

Drones boven woonwijken

Justitie zelf neemt een hele serie maatregelen om de mogelijke dreiging van deze twintig jihadstrijders in te dammen, want het is eenvoudig persoonlijke gegevens, mobiliteit en activiteiten, zowel in de echte als in de digitale wereld in kaart te brengen. Zeker met de hulp van welzijnswerkers, wijkagenten, informanten, familieleden en buurtgenoten.

Vervolgens worden paspoorten vervallen verklaard, worden reisgegevens uitgebreider vastgelegd, ronselaars worden vervolgd en in hechtenis genomen en financiële tegoeden bevroren.

Vanzelfsprekend worden de twintig potentiële terroristen door civiele, militaire en politie-inlichtingendiensten afgeluisterd, onder (camera-)observatie gesteld en hun telefoons en computers gehackt. De samenwerking tussen politie en defensie laat het zelfs toe om boven woonwijken drones in te zetten. En tot slot is er nog de mogelijkheid deze jihadstrijders preventief op te sluiten.

Over welke substantiële dreiging hebben we het dan nog?

Onderzoek naar de dreigings- en risicoanalyses

Het is een ware prestatie van een klein aantal uit Syrië teruggekeerde jongelui om het Nederlandse veiligheidsapparaat compleet te gijzelen, de hele Nederlandse samenleving te ontwrichten en eigenlijk niets anders te doen dan een aanslag op de schatkist te plegen.

Een normaal denkend mens komt al snel tot de conclusie dat deze twintig jihadstrijders volledig zijn "kaltgestelt". Dan kan je als overheid moeilijk volhouden dat er van deze twintig jongelui een substantiële terreurdreiging uit gaat. Hoewel de argumentatie van de overheid aan alle kanten rammelt, blijft het dreigingsniveau toch gehandhaafd.

Het lijkt dan aannemelijk dat justitie beschikt over andere gegevens, bijvoorbeeld uit het buitenland, die de Nederlandse overheid zoveel angst inboezemen dat zij zich gedwongen voelt over te gaan tot het doen van exorbitant hoge uitgaven voor beveiligingsdoeleinden en het dreigingsniveau hoog houdt.

Bob Hoogenboom, hoogleraar politie- en veiligheidsstudies, zegt in een artikel in 'Trouw' dat de overheid meer verantwoording moet afleggen over 'draconische beveiligingsmaatregelen'. Hij wil ook een onderzoek naar de dreigings- en risicoanalyses.

Met hem zeg ik 'wat geheim is, moet geheim blijven'. Maar er wordt nu te veel informatie achtergehouden die openbaar gemaakt had kunnen of zelfs moeten worden.

Geheimhouding kan ook voortvloeien uit faalangst van beleidsmakers, bestuurders en politici, gevoed door onwetendheid en gevreesde imagoschade.

De Nederlandse overheid heeft een belangrijke rol in de voorlichting aan de burgers op momenten dat het land groot gevaar loopt vanwege terroristische aanslagen. Die burgers moeten zo goed mogelijk worden geïnformeerd over de gevaren die zij kunnen lopen. Onnodige geheimhouding verstoort die overheidstaak en  brengt de burgerij onvermijdelijk in gevaar.

Geheimzinnigheid is niet sexy

De overheid schiet te kort wanneer er een overtuigend verhaal moet worden verteld over de noodzaak van epische beveiligingsmaatregelen. Het lijkt sexy om geheimzinniger te doen dan strikt noodzakelijk. De burger wordt dan essentiële gegevens onthouden.

Voorlopig blijft de NCTV met droge ogen beweren dat de dreiging afkomstig is van een klein groepje jihadstrijders uit Syrië. Dat is een drogreden. Dat is stemmingmakerij.

Tweede Kamer, haal inlichtingendiensten weg bij ministeries

11 februari 2014

Hennis wist al in 2012 van de 1,8 miljoen metadata

Uit antwoorden op vragen van de Tweede Kamer blijkt dat de Nationale Sigint Organisatie (NSO) al in december 2012 de 'beruchte' 1,8 miljoen metadata heeft verzameld. Dat moet dan ook de minister van Defensie, Hennis, al die tijd hebben geweten. Maar nee, de MIVD zwijgt een jaar lang tegen zijn partner in de NSO, de AIVD, en de minister van Defensie houdt haar mond tegen collega Plasterk van Binnenlandse zaken.

"Ruzie tussen Defensie en Binnenlandse Zaken blijft tot inlichtingen- diensten zijn gereorganiseerd"

Het dagblad Trouw concludeert: "Dat betekent dat een van de twee diensten geweten moet hebben dat minister Plasterk onterecht ontkende dat Nederland er iets mee te maken had". Zonder twijfel was dat de MIVD onder verantwoordelijkheid van de minister van Defensie.

Uit verschillende rapporten van de Commissie van Toezicht blijkt dat de samenwerking tussen de AIVD en MIVD binnen de NSO niet zonder slag en stoot verloopt. Gezagsmatig valt de verantwoordelijkheid over de NSO dan onder twee ministers. Maar beheersmatig bepaalt de MIVD welke "militaire gegevens" deze dienst verzamelt en doet daar zeker niet zo maar spontaan mededeling over aan de AIVD.

Minister-president moet verantwoordelijkheid nemen en een Joint Intelligence Committee instellen die de inlichtingendiensten bestuurlijk coördineert.

Tweede Kamer, haal inlichtingendiensten weg bij ministeries.

Alle politici in de Tweede Kamer en alle Nederlandse media hebben zich gestort op de kwestie over het onjuist informeren van de Tweede Kamer door de ministers Plasterk en Hennis.

Zodra de rook is opgetrokken moet de Tweede Kamer een fundamentele discussie voeren over de toekomst van het inlichtingenwerk in Nederland.

De onenigheid tussen de ministers van Defensie en Binnenlandse zaken zal blijven voortduren zolang het parlement niet zijn verantwoordelijkheid neemt en niet besluit tot een grote reorganisatie van de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Die diensten moeten weg bij de ministeries.

Reorganisatie Inlichtingendiensten

De commissie Dessens adviseert de regering om maar weer eens een "nieuw ambtelijk apparaat" in het leven te roepen dat de minister van Binnenlandse Zaken extra ondersteuning moet bieden op het gebied van inlichtingen. Onzin!

Bob de Graaff, hoogleraar Intelligence & Security Studies, ondersteunt dit advies, maar het is niet de oplossing. Het grote mes moet er in. Benoem naar Brits model een Joint Intelligence Committee, want er is meer aan de hand.

Comité Verenigde Inlichtingendiensten

Hoogleraar Cyrille Fijnaut vindt het opvallend dat luchtmachtgeneraal en voormalig commandant der Strijdkrachten (CDS) Dick Berlijn door premier Mark Rutte is aangewezen om leiding te gaan geven aan een "Comité Verenigde Inlichtingendiensten". Dan moet de samenwerking tussen de inlichtingendiensten MIVD en AIVD wel gebrekkig zijn.

Het is geen staatsgeheim dat er tussen medewerkers van de militaire en de civiele inlichtingen- en veiligheidsdiensten veel onderling wantrouwen heerst. Rapporten van Nederlandse ambassades maken geregeld melding van aanvaringen tussen MIVD en AIVD. Het onderling vliegen afvangen is tot sport verheven. Scoringsdrift gaat voor samenwerking, laat staan dat er gegevens worden gedeeld. De lange geschiedenis van de MIVD is daar debet aan.

Inlichtingen 'incrowd'

De Kamer moet juist nu een commissie instellen die in een keer de hele machinerie van inlichtingendiensten in Nederland gaat aanpakken. Want de kans op herhaling van aanvaringen tussen de MIVD en de AIVD, tussen diensthoofden en nog erger tussen ministers onderling, blijft anders onverminderd groot.

Er gaat te veel mis tussen die twee diensten. Want er bestaat een fundamenteel verschil tussen militairen en burgers, tussen de MIVD en de AIVD, dat neem je niet weg met een extra bureautje bij de Secretaris-Generaal (SG) van de minister van Binnenlandse zaken. Zo'n ondersteuning is slechts een hechtdraad in een wond; een draad die zelfs langzaam oplost en alleen littekens achterlaat.

Joint Intelligence Committee

Een grote reorganisatie van de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten is dus noodzakelijk. Benoem naar Brits model een Joint Intelligence Committee, een overkoepelend en sturinggevend apparaat, ondergebracht bij Algemene Zaken, bij het kabinet van de minister-president. Doe het goed en breng daar niet alleen de AIVD, de MIVD en de NSO in onder. Gelijksoortige diensten zoals bijvoorbeeld het NCTV en het NCSC horen daar ook thuis, evenals vertegenwoordigers van de ministeries van Buitenlandse en Economische Zaken. Er is nu sprake van een moderne vorm van 'incrowd'. Teveel diensten op terrein van inlichtingen, terrorismebestrijding, cybercriminaliteit doen teveel hetzelfde. Een joint committee moet daar verbetering in aanbrengen.

Tweede Kamer, haal de inlichtingendiensten weg bij de ministeries.

De Tweede Kamer moet een fundamentele discussie voeren over een grote reorganisatie van de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten.

De onenigheid tussen de ministers van Defensie en Binnenlandse zaken zal anders voortduren, en blijven Kamerleden voortdurend verkeerd geïnformeerd.

De minister-president moet nu zijn verantwoordelijkheid nemen. Haal de inlichtingendiensten weg bij de ministeries.

Er moet in Nederland, analoog aan de Britse structuur, een Joint Intelligence Committee komen die boven de verschillende partijen staat. Dit comité moet de bestuurlijke coördinatie verrichten en moet ook worden betrokken bij de inhoud van het operationele werk van beide diensten.

Nederland is geen land van spionnen

Inlichtingendiensten Nederland bepalen noodgedwongen eigen toekomst

Het gebrek aan politieke verantwoordelijkheid in al zijn facetten laat de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten geen andere keus dan hun eigen toekomst te bepalen.

Constant Hijzen, docent Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten aan de Universiteit van Leiden, roept op tot een brede maatschappelijke discussie over de vraag wat de toekomst van het Nederlandse inlichtingenwerk moet zijn. Vooral de Tweede Kamer stelt te weinig fundamentele vragen over de mogelijkheden hoe zij de AIVD en MIVD politiek goed kan aansturen. Ook ontbeert het de volksvertegenwoordiging aan een visie op de toekomst van het inlichtingenwerk. Hijzen heeft gelijk.

Het jaar 2014 is weer eens zo'n keerpunt in de tijd. Deze keer is Edward Snowden de oorzaak. Opnieuw moet duidelijk worden gemaakt wat inlichtingendiensten als AIVD en MIVD nu en in de toekomst moeten kunnen, moeten doen en moeten waarmaken.

"Hebben Inlichtingendiensten nog toekomst?"

Het radioprogramma ReporterRadio besteedde ook al aandacht aan het thema "Hebben Inlichtingendiensten nog toekomst?" Dit leverde helaas geen enkel bevredigend antwoord op. De deelnemers aan het programma kwamen niet verder dan de aarzelende conclusie dat uitbreiding van de bevoegdheden van de AIVD en MIVD, zoals geadviseerd door de commissie-Dessens, "wel nodig zal zijn". Enerzijds omdat 'tegenstanders' wel over bepaalde technologische middelen beschikken en anderzijds omdat wettelijk gezien de diensten tot nu toe veel minder middelen mogen inzetten dan bijvoorbeeld journalisten en andere burgers denken! De vraag of inlichtingendiensten nog toekomst hebben, wordt dus impliciet met 'ja' beantwoord.

Buitenlandse politici trots op inlichtingendiensten

Inderdaad; de Tweede Kamer stelt te weinig fundamentele vragen. De Nederlandse politiek, de volksvertegenwoordiging en het kabinet hebben geen zin in het dossier inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Want die portefeuille brengt enerzijds een hoogst ongewenst persoonlijk politiek afbreukrisico met zich mee, anderzijds weten volksvertegenwoordigers van zichzelf dat zij van inlichtingenwerk  geen snars verstand hebben. Kortom, te lastig en te gevaarlijk voor eigen carrières.

"Nederlands parlement ontbeert kennis om sturing te kunnen geven aan toekomst inlichtingendiensten"

Dus verwacht van Nederlandse politici geen betrokkenheid bij moeilijke, gevaarlijke, diffuse zaken en vragen als "welke kant moeten we op met de AIVD en MIVD". Daar branden zij hun vingers niet aan. Het is eenvoudiger verontwaardigd te zijn en de ministers naar de Kamer te roepen wanneer een Amerikaanse overloper in de media nieuwtjes lekt over afluisterpraktijken. Vooraf visie hebben over en sturing geven aan het inlichtingenwerk is natuurlijk wel de rol van de volksvertegenwoordiging, maar die vertikt uit eigen belang op eieren te lopen, enkele Kamerleden uitgezonderd.

Dit in tegenstelling tot de houding en gedragingen van politici in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten, die wel trots zijn op hun inlichtingendiensten en zich er bovendien nadrukkelijk mee bemoeien.

  

Relatie VS belangrijker dan rechtsbescherming eigen burgers

Een brede maatschappelijke discussie over de toekomst van de inlichtingendiensten in Nederland moet zeker geëntameerd worden. Daarvoor is echter volharding nodig.

Hoewel de lidstaten van de EU, waaronder Nederland, zeggen dat nationale veiligheid geen Europese aangelegenheid is, neemt de Tweede Kamer toch geen politieke verantwoordelijkheid voor de toekomst van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Politieke partijen roepen vaak maar wat, vinden dat de spionage door de Amerikanen veel te ver gaat en ook de Nederlandse regering hecht meer belang aan de betrekkingen met de Amerikaanse regering dan aan goede rechtsbescherming van de eigen burgers.

Nederlandse politici geen echte patriotten

Het belang van de eigen persoonlijke carrière van Nederlandse politici verdringt een patriottische instelling die bestuurders en andere dienaars in landen om ons heen, beslist ook op het gebied van inlichtingenvergaring, wel kenmerkt.

Nederland is geen land van spionnen, geen land voor hoog spel; het heeft er - behalve in de oorlogsjaren 1940-1945 - nauwelijks geschiedenis in. Nederland is in tegenstelling tot de meeste andere landen niet slim en niet uitgekookt genoeg. Simpeler, Nederland heeft niet de juiste 'guts', mist Amerikaanse gedrevenheid, Franse accuratesse, Duitse grondigheid en Britse humor en acteertalent om het Nederlandse inlichtingenwerk naar een hoger, een Europees, plan te tillen.

Uitbreiding afluisterbevoegdheden

Precies om de reden dat het Nederlandse parlement geen verstand heeft van sturing geven aan het inlichtingenwerk en slechts af en toe zogenaamd controlerend reactief roeptoetert dat er een parlementaire enquête moet komen, zullen volksvertegenwoordigers nagenoeg
klakkeloos akkoord gaan met de aanbevelingen van de commissie-Dessens. Er komt dus een uitbreiding van bevoegdheden van de Nederlandse Militaire en de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD en AIVD) om kabelgebonden communicatie ongericht op te vangen en op te slaan.

Zolang Nederlandse volksvertegenwoordigers slechts kiezen voor eigenbelang, is parlementaire visie, sturing en ondersteuning van inlichtingendiensten verder weg dan ooit.

Buitenlandse steun

Die diensten voelen zich dus gedwongen hun heil elders te zoeken en te vinden. En waar is het beter toeven dan bij gelijkgestemde vakgenoten; bij collega-diensten in Amerika, het Verenigd Koninkrijk en in andere bevriende landen?

Bij hen kunnen de Nederlandse diensten zich oriënteren welke kant ze op moeten.

Dat leg je vervolgens goed uit aan de eigen ministers en de Tweede Kamer om die ervan te overtuigen dat je als diensten goed bezig bent en o, ja, ook nog zorgt voor bescherming van de staatsveiligheid en democratische rechtsorde.

Het is voor de Nederlandse diensten uiteindelijk steeds vaker een peulenschil om het parlement om de zoveel jaar en na enig gesputter ervan te overtuigen dat de wet in het landsbelang weer moet worden aangepast aan technische ontwikkelingen.

Politiek laat toekomst over aan diensten zelf

De conclusie is gerechtvaardigd dat de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten gewoon zelf moeten doorgaan met de prioritering van eigen taken en jaarplannen, al dan niet op ideeën gebracht door collega's en gebaseerd op gegevensuitwisseling en samenwerking met vakgenoten in binnen- en vooral buitenland.

De afwezigheid van de politiek in al zijn facetten laat de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten geen andere keus dan hun eigen toekomst te bepalen.

Dat doen ze trouwens al jaren.

Snowden; amnestie of Braziliaanse stranden

Edward Snowden zou amnestie moeten krijgen?

Snowden denkt dat hij beter in Poetins Rusland kan blijven, dan  in een Amerikaanse cel te belanden.

Zijn er in de geschiedenis meer van dit soort 'gevallen' te vinden? Ja, en je mag stellen dat Russische spionage - zeker onder leiding van oud KGB-directeur Vladimir Putin - duurzaam is.

Russian espionage is sustainable, it didn't change since the Cold War area

A study

into "The Capture and Execution of Colonel Penkovsky" related to
https://www.cia.gov/news-information/featured-story-archive/2010-featured-story-archive/colonel-penkovsky.html is bringing up this question: "Is Edward Snowden THE  2013 black propaganda agent handled by the Rusians"?

Black propaganda

Snowden is not just a traitor or leaker, but also a black propaganda agent, handled by the Russians. Purpose is to weaken the international relationships amongst Western Countries. And it worked.
Snowden was with the CIA and the NSA and grew disillusioned with PRISM activities by the USA. According to Snowden, his "sole motive" for leaking the documents was "to inform the public as to that which is done in their name and that which is done against them." Or was he recruted on Hawai?

No return, no amnesty

During the period that Snowden was hiding in Russia, he could have passed information to the KGB, although (who believes him) denied by President Putin, ex-chief of KGB. However, the information National Security Agency leaker Edward Snowden has revealed so far is believed to be just a fraction of what he has. In fact, he has so much, some think it is worth giving him amnesty to get it back.

Do you think this ex-CIA-agent will trust 'his' American authorities any longer and will come 'home' voluntarily?

Beaches of Brazil

Maybe it is less complicated. And is Snowden "only" the financial insurance for the American journalist Glenn Greenwald, who is waiting in Brasil for reunification.